نفت سفید دیار فراموش شدگان!/ پارت سه: بوی نامردی و نابودی از گیس های نفت سفید به مشام می‌رسد!!!

این بار بی مقدمه می خواهیم از منطقه ی نفت سفید بگوییم! 

گویا کوه ها و سنگ ها، دیوارها و حیاط خانه های نفت سفید می خواهند برایمان دردِ دل کنند…

اِنگار نمی شود طُغیان احساسات آنها را نادیده گرفت… به راستی که این جِمادهای بی روح ، وارثان دردهای نفت سفید اند و همه ی توش و توانشان چندیست که از دست رفته است… 

هِی میخواهند گذشته ی خود را اِحضار نکنند ولی نمی شود که نمی شود… وسعت رنج کوه ها و سنگ ها، خانه ها و خیابان های این دهکده ی تاریخی ، گستره ای به پهنایِ نادیده گرفتن هایِ نفت سفید در طول چند دهه ی اخیر است… 

شور کلام کوه هایش تا مغز استخوانِ وجدان های بیدار می‌رود… 

گوش کنید!!! 

فقط بینی خود را بگیرید… معذرت می خواهم… اگر می توانید بو نکشید… چرا که شعله هایِ رقصان آتش هایی که در این میانه می بینید نوید مرگی خاموش و آرام را می دهد…

کوه هایش زبان می گشایند و از زمان انگلیسی ها می گویند که خطوط لوله های گاز ترش «گِیْس» مستقیماً از چاه های نفت با لوله های سه اینچی تا نزدیکی منازل به لاین شده بود و دیوارها هم اِنگار حرف هایی دارند و بی درنگ به یاد ایام لب به سخن وا می کنند که آری همه ی خانواده ها به طور مشترک در مکانی که بعدها «پُخار» نامیده میشد گِرد هم می آمدند و به طَبخ و خشک کردن لباس و… می پرداختند… 

دل خانه ها می سوزد! بغضی در گلوی این منازل هر دم حنجره ی شان را زیر باتوم خود می گیرد که نباید چیزی بگویید… ولی گذشته که گذشته! باید حرف بزنند…

یکی از خانه ها با صدای گرفته ، در حالی که نفس هایش به شماره افتاده و از سوزش چشم و گلو به واسطه ی بوهای نامتعارف این گازهای مسموم کننده با اشکی در گوشه ی چشم می گوید: 

وقتی که گاز به درون خانه ها کشیده شد ، بدون در نظر گرفتن هیچ گونه استاندارد و رعایت نکات ایمنی این سَم به درون خانه ها راه یافت… 

و اینک پس از گذشت سال ها و معیوب شدن لوله ها، نشتی و انتشار این گاز در محیط به واسطه ی اتصالات ناایمن، هر کس از بیرون وارد نفت سفید می شود، در اولین واکنش بینی خود را خواهد گرفت،  ولی مردم اینجا که مَشامشان پر از این بوهای کُشنده است بر حسب عادت، خود را با شرایط وفق داده اند… اما تأثیرات منفی زیست محیطی که این ماده ی نابود کننده که نه ، بی بود کننده بر پِیکره یِ موجودات زنده و غیر زنده دارد را نباید نادیده گرفت… 

در این میان دل باید از سنگ باشد که وقتی مردم لب به اعتراض بگشایند، شرکت نفت بدون در نظر گرفتن هیچ ملاحظه ای ، به یکباره دستور قطع گِیْس ها را می دهد ، این را من نمی گویم… گفته های سنگ های ساکت و صبور این دیار است… آنها این موضوع را خیلی خوب درک کرده اند که دلِ سنگ و سنگْدِل چطور یکدیگر را هم پوشانی می کنند… 

دلِ سنگ از آنِ کسانی ست که بدون نگاه دلسوزانه به این منطقه و مردمش ، برای گازرسانی شهری ، به بهانه های مختلف همچون دوری مسافت و نداشتن توجیه اقتصادی ، از انجام این کار سر باز می زنند و

سنگدل کسی ست که تا یکی پیدا می شود و معترض این بستر نامیمون می شود، دستور قطع همان حداقل ها را صادر می نماید… 

آری کوه ها و سنگ ها و دیوارها و خانه های نفت سفید هر روز سر بر زانو گذاشته اشک می ریزند و با آهی در دل به آینده دل خوش کرده اند… آینده ای که نوید روزهای زیبا را می دهد… 

روزهایی بی نظیر!!! 

که تکرارش را در این سرزمین و در شهرهای مختلف کشور دیده ایم! وقتی صدای ماشین‌های حفاری در کوچه و خیابان‌های نفت سفید به گوش برسد و اهالی با علاقه و شوق به دنبال تماشای عملیات حَفر خاک برای نصب لوله‌های گاز سر از پا نشناسند!

آری این پیروی از تکنولوژی که غالباً با اِتکاء به سرمایه های داخلی است ، یک انقلاب برای مردم هر منطقه ی کمتر دیده شده است و به حق که نویدبخش آینده‌ای روشن برای خانواده‌ها خواهد بود…

روزهایی که خانه‌ها کم کم مجهز به لوله‌های گاز استاندارد می شوند و مردم با پرداخت هزینه‌های اتصال به شبکه گاز ، از این منبع انرژی پاک و مقرون‌ به‌صرفه بهره‌ خواهند بُرد.

ان شاءالله